உள்ளம் இறங்கி வா

நான்
தேடிய சீதை
நீ போகாதே
வேறு பாதை
நான் உன் நினைவாலே
உறக்கம் இழந்த பேதை
உன் மேல்
கொண்டேன் போதை
நான்
விதைக்கப் போகின்றேன் விதை

நீ
இடம் தருவாயோ
தனியாக வந்த
உனக்கு துணையாகத்தானே
வந்து நின்றேன்
நீ என்னை

ஏன் பார்க்க வல்லை
என் நாயகியே
நானல்லவா உன் பிள்ளை
நீ என்னை பார்க்காது
நேரம் ஆகிறது
என் விழியோரம்
நோகிறது
கன்னக்குழிக் கொண்ட
சின்னப் பூங்கொடியே

இன்னும் என்னை
ஏக்காதே  
உன் உள்ளம்
இரங்கினால்
என்
உள்ளம்
உறங்கிடுமே  

தந்தி வராதா

பால்
நிலா உன்னை
நினைத்து  என் மனம்
பாலைவனமாகக்
கொதிக்குது
குளிர்கின்ற மேகங்களை
தொட்டுச் செல்கின்ற
நிலவே
என்னை உன்
நிழல் தொட்டாலும்
போதுமே

வானிலே நீந்தி
வரும் வெண் மீனே
இரு கை ஏந்தி வரும்
எனக்கு எப்போது
உன்னிடமிருந்து
தந்தி வரும்
என்னை வரச் சொல்லி
தந்தி
வந்து விட்டால்
பெளர்ணமி இரவில் 
பாதி மரம் ஏறிய
முத்தழகே
உன்னைச் சந்திக்க
முந்திக்  கொள்வேன்
மந்தி என
தாவி வந்து 

என் கண்ணீரை கறைக்காதே

அம்மாடியோ 

ஆத்துப்பக்கம் 

நீ போனியோ 

அச்சடிக்கப்பட்டுள்ளதே 

ஆத்து மனலில் 

உன் பாதங்கள் 

தேடுகிறேன் 

கிடைக்கவில்லை உன் பாதங்கள்

வாடுகிறேன் 

நீ போன 

இடம் தெரியாது 

என் மனம் 

இருண்டு இரவானது 

என்னைத் தேடி 

நீ வந்தால் 

இரவான இந்த 

மனம் விடியும் 

நீ 

வரும் வரை 

இந்த ஆற்று நீரோடு 

என் கண்ணீரும் ஓடும் 

 இந்த

ஆறு  வற்றிப் போனாலும் 

என்  கண்ணீரை ஊற்றி 

போற்றுகின்றேன் 

என் கண்மணியே 

நீ 

வீ ற்றிருக்கும் இடத்தைக் 

கூறு 

மறைந்து என்னை ஏக்காதே

சல சலப்பே இல்லாமல்
நீ சாலையோரம்
போன போது
 சலப்பின்றி
நான் பார்த்தேன்
உன் அழகை
பூ முடித்த
பெண் மயிலே
இன்று
உன் முகம் கானுது
என் அகம்
துடி துடித்து
போகுது
ஓசையின்றி
 ஓடி வந்த மானே

நீ
ஒளிந்திருக்கு திசை
எது தானோ
உன் குரல்
கேட்டால் மெல்ல
நான்
அசைவேனே
பூ
முகம் கண்டால்
அதை முகர
இசைவேனே
ஏதும்
இங்கே காணவில்லையே
ஏன்?  

எனக்கும் போட்டியா

 சின்ன
குயில் நீ
என்ன செய்வாய்
அன்னநடை
பயின்று வரும்
உன்  சின்ன
இடையை  நான்
அள்ளிக் கொண்டால்
சின்னக் குயிலே நீ
என்ன செய்வாய்
எந்தன் முன்னே

பெண்களின் எத்தனை பிம்பம்
இருந்தும் உன்னைத் தான்
நோக்குது என்
பார்வை அம்பும்
எனக்கு மட்டும் தான்
நீ சொந்தம்
ஆனால் போட்டிக்கு வருதே
இளம் அழகு
நீ  வலம் வரும்
நிலம் கூட என்னுடன்
போட்டிக்கு வருதே
உன் சொந்தம்
யாருக்கு
அதைச்
சொல்லிடம்மா
இந்த பாருக்கு

ஏன் என்னை ஏக்கினாய்

என் எதிரே
வந்த உதிரா முல்லையே
உன்னை
நான் தொட்டுப் பார்க்க
நேரம் வல்லையே
உன் நேரே
வந்தேன் நீ
ஓரம் சென்றாய்
தாரம் என்று
சொல்லி என்
மாரில் அணைக்க் வந்தேன்
நீ
தூரம் சென்றதாலே
நான் துயரம்
தான் கொண்டேன்

நீ என்னருகெ
வந்த போது தொட்டிட
தான் நினைத்தேன்
திட்டிடுவாயோ என
எண்ணி தொடாது
இருந்து விட்டேன்
கொட்டிட வந்த
மேகம் கொட்டாது
சென்றது போல்

உதட்டோரம்
புன்னகை சிந்தி
என் உள்ளத்தை
தொட்டு  விட்டு
உடலைத் டொடாது
போன தேனோ